De opsomming van de elementen vertelt eigenlijk al het hele verhaal.
Een
vierblad,
meestal ingeschreven in een
sferisch vierkant,
heeft vier spitse
bladen,
in dit geval ieder voorzien van twee
toten,
waardoor ze
drielobbig
zijn. De toten van de vierpas zelf vallen extra op,
omdat ze versierd zijn met plantenmotieven: ze zijn uitgewerkt zijn als
bladwerktoten.
Het resultaat is een fijne,
maar kwetsbare
tracering.
Als
blindtracering
loopt de versiering niet veel gevaar,
in een
opengewerkte borstwering
al wat meer. Wat we heden ten dage zien is dan ook
bijna altijd gerestaureerd.
Tekst: Jean Penders (10-2006). Bronnen: zie literatuurlijst. Afbeelding: Jean Penders
